Het persen, van druif naar wijn.

Maurice en Jean gaan de druiven persen. De pers staat in een oude schuur, naast de cave. Als Maurice de deur open trekt, schrikken beide mannen. Wat een grenzeloze bende, tegen het dak zitten zwaluwnesten en rondom zijn de ramen kapot. Een ideale huisvesting voor kippen, zwaluwen, duiven en andere schijtlijsters. De pers zit stijf onder de “vogeledrid” en verkeert in erbarmelijke staat. Maurice schudt zijn hoofd en zegt, “het lijkt wel oorlog, wat een slagveld. Jean, we gaan dit rigoureus aanpakken. Pers eruit en helemaal demonteren, het dak schoon spuiten en gelijk die onbewoonde vogelnesten ruimen.” Jean denkt er net zo over en stelt voor om de hogedruk reiniger van Jeanluc te lenen, want met de tuinslang van Gugus, wordt het drie keer niks.

Net als Jean en Maurice zijn begonnen om de pers weer te monteren, komen Ludovic en Gugus aan rijden met de eerste lading druiven. “Wat hebben jullie nu in godsnaam gedaan, ik moet de druiven kwijt, want wij hebben de bak weer nodig,” reclameert Gugus. Maurice laat zien dat hij en Jean, uit oogpunt van hygiëne, de hele schuur en de pers een grondige schoonmaakbeurt hebben gegeven. “Oké, maar wat nu? Ik heb die bak nodig, want ze staan met volle emmers op me te wachten.” “Pak dan een andere bak voor een rit, als je dan weer terug komt zijn wij hier al aan het persen,” oppert Maurice. Pruttelend gaat Gugus met Ludovic op zoek naar een andere bak. Ze hebben er geloof ik, een gevonden, zegt Jean tegen Maurice. Als Gugus en Ludovic de bak op de aanhanger willen zetten, zegt Maurice, quasi verontwaardigt, “hé, ouwe viezerik, hier met die bak, die moet eerst schoon.” Terwijl Jean de hogedruk spuit erin zet, houdt Maurice nog een pleidooi voor betere hygiëne. De bak is schoon en kan mee naar de wijngaard. Als de trekker vertrekt, zit Gugus naast Ludovic nog steeds na te sputteren over al die moderne fratsen. Hygiëne, reinheid, ziektekiemen, allemaal mode grillen. Al die poeha is nergens voor nodig. Ik ben nog nooit ziek geweest van mijn eigen wijn. Alles is puur, biologisch en de alcohol desinfecteert ook nog eens. De beste medicijn is mijn eigen wijn.

Jean en Maurice zijn niet onder de indruk van Gugus gemopper. Ze kennen hem al meer dan veertig jaar en weten dat Gugus zo verschrikkelijk kan gallen, dat hij er zelf van in de lach schiet. Bovendien is hij een vent met een gouden hart. Iemand die ook altijd klaar staat om anderen te helpen. Daarom gaan Jean en Maurice ijverig en vrolijk door met het installeren van de pers.

Voordat de tweede lading druiven arriveert, zijn de persexperts al zover, dat de sapstroom loopt en het eerste glas gevuld is. Experts moeten tenslotte de kwaliteit in de gaten houden. Als Ludovic en Gugus aankomen met de tweede lading, is de laatste zichtbaar opgelucht en kraait bijna van plezier. Hij heeft nauwelijks tijd om even te proeven, want de plukkers gaan als een speer. Bak afladen, slokje, lege bak opladen en weer naar de wijngaard.

Nadat de laatste bak druiven in de pers zit, de plukploeg aan glaasje druivensap heeft geproefd, kunnen Jean en Maurice ook bij de “after druivenpluklunch” aanschuiven.